Przechadza się ulicą. Pewny krok, wyprostowana postawa, głowa wysoko uniesiona, uśmiech, wysokie buty, skórzana kurtka, czarna torba, telefon w jednej ręce a w drugiej kawa. Faceci potykają się o własne nogi patrząc na nią (i ja nie mówię tu tylko o tym, że wgapiają się jej w dekolt). Kobiety spoglądają z podziwem i zawiścią. Ona nie spuszcza wzroku, nie, idzie prosto nie patrząc na ludzi wokół. Tak, to ta dziewczyna. To ta ładna dziewczyna. Może nawet jest piękna, ale to nie ważne bo ONA jest pusta.

Ile to już razy spotkałam się z sytuacjami typu "O jesteś ładna, pewnie każdy chce się z Tobą umówić" lub "Jesteś tu najładniejsza więc pewnie pusta". Ludzie są wzrokowcami, pierwsze co widzą u innego człowieka to czy na czole nie ma pryszcza, czy przypadkiem nie nosi podróbek. Bo przecież jeśli aparycja człowieka nie jest a na tak wysokim poziomie, jakiego oczekują ludzie, według kanonów piękna współczesnego świata jak u modelek czy też modeli z okładek, którzy szczerze powiedziawszy to do najpiękniejszych nie należą, to niedopuszczalnym jest zadawanie się z taką osobą. Natomiast jeśli dziewczyna przewyższa urodą przeciętniaka spotkanego pod biedronką to owszem wychodzi się z nią na miasto, ale co z tego, skoro pewnikiem jest, że jest pusta i głupia. Nie ważne czy jest mistrzynią w boksie czy zwyciężczynią olimpiady matematycznej, patrząc na nią człowiek myśli, że cały swój wolny czas spędza u kosmetyczki lub wyszukując nowe "diety cud".

Mamy XXI wiek. I co z tego? Większość dziewczyn jest nadal oceniana przez pryzmat wyglądu a nie tego co sobą reprezentuje. Nie liczy się to jak bardzo kocha zaczytywać się w historiach detektywów. Nie liczy to, że zamiast malować paznokcie woli iść na siłownie. Nie liczy się to, że jest cudowną przyjaciółką, która nigdy nie opuści przyjaciół w potrzebie. Nie liczy to, że myśli nad swoją przyszłością. Nie liczy to, że jej ambicje sięgają nieba. Nie, to się nie liczy. Nie w sytuacji kiedy dopiero się ją poznaje.

Taka dziewczyna zaproszona na ognisko, imprezę czy mecz od razu jest w centrum zainteresowania zgromadzonych. To na nią spogląda ten przystojny piłkarz. To ona jest zapraszana przez wszystkich aby wpadła też następnego dnia. Natomiast nikt nie bierze jej na poważnie, w końcu ładna twarz to podstawa, prawda? Owszem jej życie towarzyskie jest tak rozbudowane, że brak jej miejsca w kalendarzu żeby wszystko zapisywać (o ile w ogóle potrafi się nim posługiwać). Jednak nie ma to większego znaczenia, w końcu jest tylko laleczką. W skrócie: postaw na półce i podziwiaj a kiedy Ci się znudzi wyrzuć i znajdź sobie nowszy model.

Jeśli miałabym odpowiedzieć na pytanie co jest w tym wszystkim najgorsze to bym nie odpowiedziała. Bo bycie przysłowiową "ładną dziewczyną" a przy tym istotą myślącą (niespodzianka, to jeszcze nie jest zabronione) nie jest takie złe jeśli umiesz to wykorzystać. Dziewczyno! Wcale nie musisz się wysilać, zatrzepocz tymi cudnymi oczętami, zrób słodką minkę i gotowe. Świat na talerzu a do tego jeszcze ktoś Cię nakarmi!

A teraz tak całkiem na poważnie. Każda książka składa się z okładki i stron z treścią a oceniając treść na podstawie "inwencji twórczej" rysownika tworzącego tę okładkę możemy zapomnieć o takiej małej osóbce zwanej autorem.

Zapraszam również na fanpage, instagrama (naprawdę polecam dodaje bardzo często i muszę przyznać całkiem ładne zdjęcia) no i oczywiście zapraszam do obserwowania samego bloga, no bo hej, każdemu przyda się dawka ironii.