Kiedyś chodziłam na spacery i to nie te trwające zaledwie 30 min czy krótki spacerek wprost do świątyni edukacji, gdzie to z tego co słyszałam mamy się czegokolwiek nauczyć, ale te kilkugodzinne, pełne rozmyślań nad sensem życia i teorii rozszerzalności wszechświata. Nie były to spacery z przysłowiową drugą połówką, przyjaciółką czy chociażby z psem, nie, samotne spacery.  To te spacery wsród jeszcze zielonych od liści drzew, blasku zachodzącego słońca, w rytmie ulubionej muzyki zazwyczaj mocno dołującej bądź zespołów typu Rozbujane Betoniary. Lewa, prawa, lewa...Stop. Na chwilę się zatrzymajmy, nie wydaję się Wam to naciągane? Wszystko brzmi jak zupełnie wyidealizowany poemat rodem z tomika wierszy jakiegoś wiecznie natchnionego poety epoki romantyzmu. I w sumie każda osoba, która tak pomyślała ma rację.
Parę godzin. Sam na sam ze sobą. Nikogo kto mógłby Cię wciągnąć spowrotem do szarego świata przepełnionego brudem i dymem. Ac ten krakowski smog, już dotarł chyba wszędzie. Tylko ty i alternatywna rzeczywistość, zabawne do czego jest zdolna ludzka wyobraźnia. W swoim małym spacerowym światku umieszczasz wszelakie problemy, tworząc scenariusze jak możnaby to wszystko rozegrać aby nie wyjść z ringu z więcej niż tylko zadrapaniem. Podczas tych paru godzin potrafiłam rozwiązać każdy problem, a teraz? Teraz gubię się na dobrze znanych mi ścieżkach.
Parę godzin. Sam na sam ze sobą. Setki opcji w którą stronę pójść. Mogę iść prosto przed siebie chodnikiem, albo przejść przez tory i wejść w osiedle wieżowców lub mogę przejść przez ogrodzenie i znaleźć nową ścieżkę. To takie proste odnaleźć nowy szlak, prawda?
Tylko uważaj żeby w coś nie wdepnąć...
W pewnym momencie, gdzieś koło 4km, łapiesz się na tym, że w Twojej głowie pojawia się nowe życie, sytuacje, w których zachowałeś się zupełnie inaczej niż było to naprawdę, bo sam zdajesz sobie sprawę, że odrzucając kogoś, przestając starać się, popełniasz ogromny błąd.
Sam na sam ze sobą. Kilka chwil a jednak wszystko może się zmienić, co jeszcze zabawniejsze te parę kilometrów podczas, których poziom baterii w telefonie spada o połowę, nie raz sprawiały, że zawracałam z wcześniej obranej ścieżki. Wolałam to robić w taki sposób niż radzić się wszystkich dookoła, uważałam to za idiotyzm. Zresztą o czym ja w ogóle mówię, dalej tak uważam. Człowiek sam potrafi przeskanować wszystkie opcje i ich konsekwencje, więc dlaczego ma się pytać kogokolwiek o cokolwiek. No tak, bo ten cały wyidealizowany światek jest stworzony pod sytuacje z realnego świata z udziałem tych oto ludzi.
Kiedyś chodziłam na spacery. Nie te krótkie, wesołe, z przyjaciółmi. Na te długie, męczące i przyprawiające o ból głowy od natłoku myśli. To zabawne jak parę miesięcy może wszystko zmienić, teraz wystarcza mi godzina biegania albo 2 porządnego treningu. Tyle wystarczy żeby wszystko ułożyć w całość. Prawda jest taka, że decyzje, czy te małe czy duże wcale nie są trudne do podjęcia, wystarczy znajomość siebie, ale nie każdy potrafi sam sobie ze wszystkim poradzić.
Kiedyś chodziłam na spacery. Kiedyś zdzierałam sobie pięści. Kiedyś co chwilę miałam skręcony nadgarstek od wspinania się na murki. Kiedyś potrafiłam spędzić cały dzień z ołówkiem w ręce, nie ruszając się nawet o milimetr. Kiedyś masakrowałam kółka w rolkach. Ostrzyłam łyżwy co miesiąc. Zapisywałam tysiące kartek.
A w tym momencie zastanawiam się tylko nad jednym...
Czy nie pierdolić tego wszystkiego i nie wyjechać w Bieszczady.

Przechadza się ulicą. Pewny krok, wyprostowana postawa, głowa wysoko uniesiona, uśmiech, wysokie buty, skórzana kurtka, czarna torba, telefon w jednej ręce a w drugiej kawa. Faceci potykają się o własne nogi patrząc na nią (i ja nie mówię tu tylko o tym, że wgapiają się jej w dekolt). Kobiety spoglądają z podziwem i zawiścią. Ona nie spuszcza wzroku, nie, idzie prosto nie patrząc na ludzi wokół. Tak, to ta dziewczyna. To ta ładna dziewczyna. Może nawet jest piękna, ale to nie ważne bo ONA jest pusta.

Ile to już razy spotkałam się z sytuacjami typu "O jesteś ładna, pewnie każdy chce się z Tobą umówić" lub "Jesteś tu najładniejsza więc pewnie pusta". Ludzie są wzrokowcami, pierwsze co widzą u innego człowieka to czy na czole nie ma pryszcza, czy przypadkiem nie nosi podróbek. Bo przecież jeśli aparycja człowieka nie jest a na tak wysokim poziomie, jakiego oczekują ludzie, według kanonów piękna współczesnego świata jak u modelek czy też modeli z okładek, którzy szczerze powiedziawszy to do najpiękniejszych nie należą, to niedopuszczalnym jest zadawanie się z taką osobą. Natomiast jeśli dziewczyna przewyższa urodą przeciętniaka spotkanego pod biedronką to owszem wychodzi się z nią na miasto, ale co z tego, skoro pewnikiem jest, że jest pusta i głupia. Nie ważne czy jest mistrzynią w boksie czy zwyciężczynią olimpiady matematycznej, patrząc na nią człowiek myśli, że cały swój wolny czas spędza u kosmetyczki lub wyszukując nowe "diety cud".

Mamy XXI wiek. I co z tego? Większość dziewczyn jest nadal oceniana przez pryzmat wyglądu a nie tego co sobą reprezentuje. Nie liczy się to jak bardzo kocha zaczytywać się w historiach detektywów. Nie liczy to, że zamiast malować paznokcie woli iść na siłownie. Nie liczy się to, że jest cudowną przyjaciółką, która nigdy nie opuści przyjaciół w potrzebie. Nie liczy to, że myśli nad swoją przyszłością. Nie liczy to, że jej ambicje sięgają nieba. Nie, to się nie liczy. Nie w sytuacji kiedy dopiero się ją poznaje.

Taka dziewczyna zaproszona na ognisko, imprezę czy mecz od razu jest w centrum zainteresowania zgromadzonych. To na nią spogląda ten przystojny piłkarz. To ona jest zapraszana przez wszystkich aby wpadła też następnego dnia. Natomiast nikt nie bierze jej na poważnie, w końcu ładna twarz to podstawa, prawda? Owszem jej życie towarzyskie jest tak rozbudowane, że brak jej miejsca w kalendarzu żeby wszystko zapisywać (o ile w ogóle potrafi się nim posługiwać). Jednak nie ma to większego znaczenia, w końcu jest tylko laleczką. W skrócie: postaw na półce i podziwiaj a kiedy Ci się znudzi wyrzuć i znajdź sobie nowszy model.

Jeśli miałabym odpowiedzieć na pytanie co jest w tym wszystkim najgorsze to bym nie odpowiedziała. Bo bycie przysłowiową "ładną dziewczyną" a przy tym istotą myślącą (niespodzianka, to jeszcze nie jest zabronione) nie jest takie złe jeśli umiesz to wykorzystać. Dziewczyno! Wcale nie musisz się wysilać, zatrzepocz tymi cudnymi oczętami, zrób słodką minkę i gotowe. Świat na talerzu a do tego jeszcze ktoś Cię nakarmi!

A teraz tak całkiem na poważnie. Każda książka składa się z okładki i stron z treścią a oceniając treść na podstawie "inwencji twórczej" rysownika tworzącego tę okładkę możemy zapomnieć o takiej małej osóbce zwanej autorem.

Zapraszam również na fanpage, instagrama (naprawdę polecam dodaje bardzo często i muszę przyznać całkiem ładne zdjęcia) no i oczywiście zapraszam do obserwowania samego bloga, no bo hej, każdemu przyda się dawka ironii. 

Wracam do tej odchłani rozmaitości zwanej internetem, ale niby czemu mam wrócić tak normalnie? Wrócę z wielkim przytupem i kontrowersyjnym tematem, bo czemu nie?

Ja, jak to ja, mam zamiar skorzystać z mojego talentu nadużywania sarkazmu i ironii, żeby trochę pośmiać się z ludzi. A wiecie co mnie bawi? A no właśnie, bawi mnie homofobia, homoseksualiści i wszystko z przedrostkiem "homo".
Pssst, to ten moment kiedy leci na mnie fala hejtów. Tak przypominam tylko.
Bawią mnie parady równości. Bo czemu są parady równości dla homoseksualistów a nie ma parad dla weteranów albo dla zwierząt. No wiecie co jakiś system wartości by się przydał. Porównajmy sobie te sytuacje. Weterani walczą i umierają, zwierzętach są karmione aby żyć a potem pójść na rzeź. A przyjrzyjmy się sytuacji par homoseksualnych, nie są aresztowani za ich orientacje seksualną, ani zabijani, ani prześladowani. Żyją sobie jak normalni ludzie, ale niezbyt im to pasuje więc stworzyli paradę podczas, której opłakują swój tragiczny los.
Bawią mnie hejterzy. Z niezrozumiałych dla mnie przyczyn obrali sobie za cel obrażanie i poniżanie osób, które nic im nie zrobiły. No chyba, że twój przyjaciel okazał się być gejem i odbił Ci dziewczynę. A nie czekaj. To niemożliwe!
Rany, ale jestem ostatnio nie śmieszna. Potrzebny lekarz od zaraz.
Ale najbardziej mnie bawi homofobia. Wyobraźmy sobie teraz taką scenkę.
Jesteśmy sami w domu, spokojnie siedzimy i oglądamy kolejny odcinek GoT'a  a tu nagle na ścianie obok gapi się na nas wielki i włochaty pająk. Przenieśmy się teraz gdzie indziej. Jesteśmy sobie na ognisku, załóżmy że ktoś ma urodziny. Nagle podchodzi do Ciebie chłopak, gadacie, śmiejecie się i wszystko cacy i w końcu wychodzi "Gdybym nie był gejem na pewno zacząłbym do Ciebie zarywać". I nie wiem jak wy, ale ja dalej myślę o tym, że ten pająk gapiąc się na mnie planował jak mnie zabić. Więc czemu to takie straszne, że kogoś pociąga co innego niż Ciebie? Jak ktoś wie to niech mnie oświeci, bo jak na razie w mojej głowie świeci się tylko wielki neon z napisem "Idiota". Oczywiście mogę być w błędzie i może się okazać, że 90% morderców to homoseksualiści. Tyle, że nadal wizja pająka w odległości mniejszej niż 0,5 metra ode mnie odstrasza mnie bardziej niż rozmowa z fajnym gejem.
Druga fala hejtów start.
Tak szczerze to w sumie sama mogłabym zostać lesbijką, ale jedyną fajną rzeczą w dziewczynach są cycki. No popatrzcie mamy ciężki charakter, zmiany nastrojów, comiesięczną powolną śmierć, pokrętną logikę i dziwne poczucie humoru. Chyba raczej podziękuję, prawdopodobnie sama ze sobą w związku bym nie wytrzymała.
Ciekawe czy ktoś jeszcze ma takie zdanie. Pewnie nie, ale i tak fajnie będzie poczytać inne opinie. Więc zostaw mi ładny komentarz, okej? Okej.
Możesz też mnie zaobserwować na instagramie dodaję fajniutkie zdjęcia, albo możesz być na bieżąco dając like na fanpage'u. Tylko nie zapomnij kliknąć tego jakże uroczego przycisku "dołącz się do tej witryny".

Na początek wspomnę o tym, że to tylko moje zdanie i każdy chłopak, który trafił tutaj jakimś cudem, może się rozczarować, że nie dotyczy to każdej napotkanej dziewczyny. Tak czy inaczej, zapraszam.



Szczerość
Kochani mężczyźni, oczekujecie od płci pięknej zawsze, ale to zawsze, szczerości. Jak przychodzi co do czego okazuje się że u Was szwankuje to jak system edukacji. Wierzcie mi, nie oczekujemy informacji o tym co, gdzie, jak i dlaczego? Miło by było, gdybyście jednak szanowali nas na tyle aby mówić nam o rzeczach, które mogą zaważyć na losach związku. Takich jak to, że wasza przyjaciółka wyznała Wam miłość. Co prowadzi mnie do następnego punktu.


"Ja też byłem tylko przyjacielem"
Zrozumcie, że jest różnica między zdrową zazdrością a bezpodstawnymi oskarżeniami, graniczącymi z brakiem jakiegokolwiek zaufania. Naprawdę doceniam kiedy chłopak patrzy na sytuację obiektywnie a nie z punktu widzenia typu "na pewno mnie zdradza". Skoro jest z Tobą, to wybrała właśnie Ciebie. Nie jakiegoś Remigiusza, Mateusza czy innego pizdeusza, ale CIEBIE.


Kochanie, nie jestem Twoja
Kiedy piszemy się na związek czy to przyjacielski czy to miłosny, oczywiście liczymy się ze zobowiązaniami, jednak drodzy czytelnicy to nie oznacza, że jest się czyjąś własnością. Uwielbiam, wręcz kocham, chłopaków, którzy szanują moje decyzje, prywatność i przestrzeń. Nie oznacza to, że nie liczę się ze zdaniem drugiej osoby, ale robienie scen o to, że Twoja przysłowiowa druga połówka, podjęła decyzję bez dyskusji z Tobą, to już przesada.
Albo po prostu jestem dziwna...


Pokaż mi swoją pasję a Cię zobaczę 
Nie ma nic bardziej pociągającego niż chłopak, który ma pasję. Jego życie nie ogranicza się do wstania, wkurzania nauczycieli w szkole i, przepraszam za zwrot, najebania się w cztery dupy, po czym wylądowaniu w przydrożnym rowie. O nie, to nie jest to na co lecą dziewczyny, a przynajmniej nie ja. Nie ważne czy jest to nożna, gry, muzyka czy nawet dziewczyny, ważne żeby pokazać, że coś sobą reprezentujesz oprócz ładnej buźki. No może z tymi dziewczynami trochę przesadziłam, ale mówiąc o wyglądzie...


Czy wygląd jest ważny?
I tak, i nie. Chodzi tu o to, że ludzie to wzrokowcy i nie ważne jak się staramy i tak zwracamy uwagę na aparycję człowieka. I nie mówię, że dziewczyny oczekują supermodela rodem z okładki, no może niektóre tak, ale trochę zadbajcie o siebie. Nie zrobi to z was od razu "pedałów", a dziewczynę znajdziecie o wiele szybciej niż może Wam się wydawać.
Co ja się będę rozpisywać? Z menelem z pod mostu się nie umówię!
Może to dość płytkie, ale jak najbardziej prawdziwe.



Jeśli jesteście ciekawi, to mój, jak mniemam, kolega zrobił pierwszą część tego postu, czyli Czarno na białym. Czyli co najbardziej lubię u płci pięknej. Wejdźcie, skomentujcie i tak dalej. Polecam.

A tak z ciekawości, to co Wy dziewczyny najbardziej lubicie w płci przeciwnej albo, hej nie oceniam, tej samej?

Wyjaśnijmy sobie coś na wstępie.
Jestem na diecie przez całe życie, nie w przenośni. Dla osób nie w temacie zdrowia, ćwiczeń i całego cyrku zwanego "zdrowym trybem życia", na dietę składa się sposób odżywiania, stan psychiczny oraz fizyczny. Dieta to styl życia a styl życia się zmienia, wpływając tym samym na nasz stan duchowy, fizyczny i psychiczny. Nasze zdrowie psychiczne zależy np. od ludzi ,którymi się otaczamy, ale też od tego czy nasze serce jest niewidoczne przez ogromną warstwę tłuszczu!
Do wszystkich biochemików: to tylko przenośnia, reeeelaaaxxx
Wiadomo każdy ma swój sposób na życie, albo nie. Hej! Jeśli lubisz się wzorować czy po prostu żyć jak ktoś inny, nie oceniam.
Tak, tak, każdy jest inny, wyjątkowy.... bla bla bla!
To może przejdźmy do tej mojej "wyjątkowości".
Jestem wegetarianką, czyli bez mięsa, skórzanych przedmiotów, futer, kosmetyków testowanych itd. I tak, bycie wege to nie tylko powiedzenie papa kebabom i mc. Natomiast nie jestem przeciwnikiem jajek  (jak to brzmi, no ale nie ważne) czy tez miodu. To zależy od człowieka. Wegetarianizm to proces, długotrwały proces. Od końca 6 klasy byłam semiwegetarianką, czyli eliminacja czerwonego mięsa. Następnie w klasie 2, wyeliminowałam mięso białe a teraz będąc w 3 z dumą nazywam się wegetarianką. Brawo ja! Czy coś.
Przechodząc dalej, nie opowiadając całej historii mojego życia. Co mi to dało?
Po pierwsze (jak w rozprawce), czuję się lepiej. Nie jestem ospała i mam więcej energii. No może nie teraz tuż przed egzaminami ,ale tak ogólnie to tak.
Po drugie, halo, planeta i te sprawy.
Po trzecie, nie zmieniło to zbyt wiele w moim życiu.
Nexttt!
Zanim padną stwierdzenia, że to niezdrowe to chcę was uświadomić, że w przyrodzie wszystko ma swój zamiennik, więc wszystkie niedobory żelaza czy magnezu, nie są mi straszne.Istnieje coś takiego jak suplementy, ale wystarczy brać B12 i resztę pozyskiwać naturalnie, to nie jest takie trudne!
Ogólnie to nie polecam. Przecież kto by chciał się ograniczać, nawet jeśli jest to o wiele zdrowsze? Kebsy górą!


Jeśli nie jesteś amebą umysłową i zrozumiałeś ten sarkazm, zapraszam do obserwacji, komentowania i tych wszystkich rzeczy związanych ze stalkowaniem mojego mini światka. 
Dodam, że nikogo nie zmuszę do bycia wege,to tylko moje zdanie, jak zawsze zresztą.
A ten post to wstęp do całej części o jedzeniu napisany, żeby potem nie tłumaczyć. 
Au revoir!